عامّه و ممكنه خاصّه نموده است .

مرحوم محشّى ميفرمايد :

و حقّ هم با شيخ است زيرا از نظر عرف و لغت كلام ايشان مقبول بوده و رأى فارابى مطرود و قابل اعتناء نميباشد .

چه آنكه وقتى مثلا ميگويند « كاتب » از نظر عرف مردم و اصطلاح اهل لغت شخصى كه فعلا صفت نويسنده‌گى در او است مراد و مقصود ميباشد نه آنكه اين صفت امكان ثبوتى در حقّش داشته باشد .

شارح گويد :

از ظاهر اينكلام چنين برمى‌آيد كه مرحوم محشّى نيز با شيخ و مصنّف هم رأى بوده بنابراين بعقيده ايشان نيز « ممكنتين » داراى عكس نميباشند .

متن : و تنعكس الدّائمتان دائمة مطلقة.

ترجمه : دو قضيّه « دائمه » عكسشان دائمه مطلقه است .

حاشيه : قوله : تنعكس الدّائمتان دائمة :

اى الضّرورية المطلقة و الدّائمة المطلقة تنعكسان دائمة مطلقة .

مثلا : اذا صدق قولنا « لا شئ من الانسان بحجر بالضّرورة او بالدّوام » صدق « لا شئ من الحجر بانسان دائما » و الّا لصدق نقيضه و هو « بعض الحجر انسان بالفعل » و هو مع الاصل ينتج « بعض الحجر ليس بحجر بالفعل » هذا خلف .

ترجمه :

عكس دائمتان‌

مرحوم محشّى در ذيل كلام مصنّف يعنى « تنعكس الدائمتان دائمه » ميفرمايد :

مقصود از « دائمتان » دو قضيّه « ضروريّه مطلقه » و « دائمه مطلقه »

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص