مكسوره مى‌باشد.

قوله: و قد اجتمعتا: يعنى اجتمع انّما و انّها.

قوله: قل انّما يوحى الىّ الخ‌ : آيه (108) از سوره انبياء.

تجزيه و تركيب‌

قل: فعل امر، مفرد، مذكر، حاضر، ثلاثى مجرد، از باب نصر، ينصر، اجوف واوى، متعدى، معلوم.

انّما: از حروف مشبهة بالفعل، با ماء كافّه.

يوحى: فعل مضارع، مفرد، مذكر، غائب، ثلاثى مزيد از باب افعال، مجهول، متعدى، لفيف مفروق.

الى: جار و مجرور، متعلق به « يوحى » .

انّما: بفتح همزه، از حروف مشبهة بالفعل با ماء كافّه با اسم و خبرش در محلّ رفع تا نائب فاعل براى يوحى باشد.

الهكم: مضاف و مضاف‌اليه، اسم براى « ان » .

اله: خبر، موصوف.

واحد: صفت براى « اله » .

قوله: لقصر الصفة على الموصوف: مقصود از صفت، وحى و از موصوف ياء متكلّم در « الىّ » مى‌باشد.

قوله: و الثانيه بالعكس: منظور از « ثانيه » قسمت دوّم آيه يعنى‌ «انّماالهكم اله واحد» مى‌باشد كه در آن قصر موصوف بر صفت است، مراد از موصوف « اله » و از صفت « واحد » مى‌باشد.

قوله: هذا شي‌ء انفرد به: مشاراليه « هذا » حصر در آيه مى‌باشد و ضمير در « النفرد » به زمخشرى و در « به » به هذا راجع است.