من: حرف جارّ.

بعده: مضاف و مضاف‌اليه، مضاف مجرور است به « من » متعلق به امسك.

قوله: آذنت به اللّام: كلمه « آذنت » يعنى اعلام مى‌كند و ضمير در « به » به قسم راجع است.

قوله: ان الّذين تدعون الخ‌ : آيه (194) از سوره اعراف.

تجزيه و تركيب‌

انّ: از حروف مشبهة بالفعل، عامل، مبنى.

الذين: اسم، موصول اسمى، جمع، مذكر، مبنى، معرفه، اسم « ان » محلّا منصوب مى‌باشد.

تدعون: فعل مضارع و ضمير فاعل در آن فاعلش بوده و مفعول آن محذوف است كه به « الذين » عود مى‌كند، صله و عائد براى « الذين » .

من: حرف جار.

دون: مجرور به « من » ، متعلق به استقر، حال است براى « الذين » ، مضاف.

اللّه: مضاف‌اليه.

عباد: اسم، جمع، خبر براى « ان » موصوف.

امثالكم: مضاف و مضاف‌اليه، صفت براى « عباد » .

قوله: اعبتاطا: يعنى بدون جهت.

قوله: اسقطت: ضمير در آن به همزه راجع است.

قوله: مردود: خبر است براى « قول بعضهم».

قوله: فهى مقدرة: ضمير « هى » به ياء راجع است.

قوله: و حينئذ فيمتنع الادغام: كلمه « حينئذ » يعنى حين كون المحذوف لعلّة كالثابت.