ندا رسيد كه آن زن كه سر را برروى سينه مى‌ماليد و بيشتر از همه مى‌گريست و مى‌ناليد فاطمه زهراء عليها السّلام بود و آن ديگر مادرش خديجه كبرى سلام اللّه عليها و سوّم مريم مادر عيسى عليه السّلام و چهارم آسيه زن فرعون دغا، پس آن زن با خود آمد كسى را نديد آن سر را برگرفت و ببوسيد و به مشگ و گلاب از خون پاك بشست و غاليه و كافور بياورد و برروى آن ماليد و گيسوى مبارك امام را شانه كرد و در موضع پاك نهاد و بيامد خولى را بيدار ساخته گفت : اى ملعون دون و اى ملعون زبون اين سر كيست كه آورده‌اى و در اين تنور نهاده‌اى، آخر اين سر فرزند رسول خدا است برخيز كه از زمين تا آسمان فغان برخاست و فوج فوج ملائكه مى‌آيند و زيارت اين سر بجاى آورده و گريه و زارى مى‌كنند و برتو لعنت كرده توجّه به فلك مى‌نمايند و من بيزارم از تو در اين جهان و آن جهان، پس چادر برسر افكند و قدم از خانه بيرون نهاد .

خولى گفت : اى زن كجا مى‌روى؟ و فرزندان را چرا يتيم مى‌كنى؟

گفت : اى لعين تو فرزندان مصطفى را يتيم كردى و باك نداشتى گو فرزندان تو هم يتيم شوند پس آن زن برفت و ديگر هيچ كس از او نشان نداد .

مؤلف گويد :

مناسب ديدم كه روضه زبانحال حضرت صديقه كبرى فاطمه زهرا سلام اللّه عليها در مطبخ خولى ملعون را از زبان مرحوم جودى در اينجا بياورم :