حضرت مجتبى عليه السّلام پانزده پسر و هفت دختر داشته كه اسامى پسران از اين قرار است :

1- حسن بن حسن عليه السّلام 2- زيد بن حسن عليه السّلام 3- عمرو بن حسن عليه السّلام 4- حسين بن حسن عليه السّلام 5- عبد اللّه بن حسن عليه السّلام 6- عبد الرحمن بن حسن عليه السّلام 7- عبد اللّه بن حسن عليه السّلام 8- اسماعيل بن حسن عليه السّلام 9- محمّد بن حسن عليه السّلام 10- يعقوب بن حسن 11- جعفر بن حسن عليه السّلام 12- طلحة بن حسن عليه السّلام 13- حمزة بن حسن عليه السّلام 14- ابو بكر بن حسن عليه السّلام 15- قاسم بن حسن عليه السّلام .

و نسل امام مجتبى عليه السّلام تنها از حسن بن حسن و زيد بن حسن باقى مانده است .

و امّا شهادت عبد اللّه الاصغر :

در زمان شهادت وى ميان ارباب مقاتل اختلافست :

بعضى در اثناء مقاتله اوّلى حضرت ذكر كرده‌اند و برخى در مقاتله دوّم آنرا آورده‌اند، جماعتى در حال ركوب و سواره بودن حضرت دانسته‌اند و گروهى در حال سقوط آن جناب گفته‌اند .

امير محمّد در روضة الصفاء و طبرى در تاريخ خود مى‌نويسند : بعد از آنكه حضرت در اثناء مقاتله تير به اسبش خورد و از پاى درآمد در ميدان حرب پياده ايستاده مستعد مناجزه‌ [1] بود و با آنكه پياده بود كسى جرئت نداشت پيش بيايد و حال آنكه حضرت در غايت ضعف و نهايت عطش بود در اين حال عبد اللّه خردسال بيرون آمد و بعد شهادت وى را نقل مى‌نمايند .

شيخ طريحى در منتخب شهادت عبد اللّه را قبل از مقاتله نقل مى‌نمايد و مى‌فرمايد :

ودّع اهله و اولاده وداع مفارق لا يعود و كان عبد اللّه بن الحسن الزّكىّ واقفا بازاء الخيمة هو يسمع وداع الحسين عليه السّلام فخرج فى اثره و يبكى و يقول و اللّه لا

[1] يعنى مبارزه و مقاتله‌