نالان و گريان نباشيد، من ادعاء مى‌كنم عاقل هستم، كى اين كار را خواهم كرد، حمايت من هم در اسلام كمتر از پدرم سعد نبوده و نيست، شجاعت و دليرى من براحدى مخفى نبوده و نخواهد بود، در جنگ‌ها احدى پشت مرا نديده و شكست مرا كسى نشنيده .

مهاجرين و انصار گفتند : هرچه مى‌گوئى راست است ولى اين را به ما بگو بدانيم آيا با فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم جنگ خواهى كرد يا نه، و به حرب پسر على مرتضى مصمّمى يا خير؟

شعر

اى عمر :

از اين گونه سخنان و مقالات بسيار گفتند و اشگ ريختند .

عمر سر بزير انداخته بود و پيوسته در فكر خيال كشتن امام عليه السّلام و يا گذشتن از ملك رى بود، بعد از ساعتى سر بلند كرد و گفت :

حقيقت آن است كه از ياران جانى و برادران ايمانى نمى‌توان نصيحت و پند را قبول نكرد، به چشم سخن شما را قبول كردم .

مؤلف گويد :

البتّه عمر بن سعد ملعون براى تسلى دادن و آرام نمودن مهاجرين و انصار تظاهر به قبول نمود ولى در باطن برتصميم شومى كه گرفته بود باقى بود و همچون برتحقيق دادن و انفاذ آن در خارج اصرار مى‌ورزيد .

ناگفته نماند كيفيت پذيرفتن قتل حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام از طرف عمر بن سعد مخذول باين نحو كه نقل شده برخلاف مشهور بوده و حضرات ارباب مقاتل آن را به طرز ديگر و به گونه‌اى مغاير با آن تقرير كرده‌اند كه در ذيل به شرح‌