من بازگشته و عبد اللّه بن عمرو بن العاص را لعن و نفرين نمودم .

مرحوم حاج فرهاد ميرزا در قمقام مى‌نويسد :

محمّد بن طلحه شافعى در مطالب السؤل ملاقات فرزدق را در منزل شقوق‌ [1] و سيد بن طاوس در لهوف آن را در منزل زباله‌ [2] بدين نهج آورده‌اند

فرزدق به امام عليه السّلام سلام كرد و دست آن حضرت را بوسيد، حضرت فرمودند :

ابا فراس از كجا مى‌آئى؟

عرض كرد : از كوفه‌

حضرت فرمودند : از مردم كوفه چه خبر دارى؟

عرضه داشت : مگر سخن به راستى مى‌بايد راند؟

فرمود : الصدق اريد ( راست را قصد نمودم ).

عرض كرد : مردمان را دل با شما است و تيغ‌ها برنصرت بنى اميه همى زنند و نصر و ظفر از جانب خداست، دينداران سخت ناياب و قضاى الهى همه روزه فرود همى آيد .

فرمود : آرى، سخن به صدق گفتى، اين مردمان بندگان دينار و درهمند و دين را به بازيچه گرفته‌اند چندان كه امر زندگانى و معاش آنها بگذرد به زبان اظهار مسلمانى نمايند و چون مقام امتحان شود كيش و آئين نابود انگارند .

عرض نمود : به كوفه چگونه روى كه پسر عمّ شما مسلم بن عقيل و يارانش را بكشتند؟

فرمود : او به رحمت و رضوان بارى تعالى پيوست، آنچه حق او بود بگذاشت و آنچه برما است بجا است پس اين اشعار را بخواند :

[1] جمع « شق » منزلى است در طريق مكّه بعد از واقصه‌

[2] به ضم زاء مكانى است معروف در راه مكّه بين واقصه و ثعلبيه قرار دارد