در مقتل ابى مخنف آمده كه مسلم از جلّاد تمنّا كرد تا دوگانه‌اى بجا آورد بعد او را بكشد آن قسى القلب گفت مأذون نيستم، مسلم باز گريه براو مستولى شد .

مرحوم مفيد در ارشاد مى‌فرمايد : ابن زياد گفت : كو آن كسى كه مسلم برسر او ضربت زده، فى الحال بكر بن حمران حاضر شد .

ابن زياد گفت : مسلم را ببر به بام و گردنش را بزن، آن ناپاك جناب مسلم را به بام برد و سرش را بريد و جسدش را از بام قصر به زير انداخت، سر را برداشت و به حضور ابن زياد برد امّا مى‌ترسيد و بدنش مى‌لرزيد .

مرحوم سيّد در لهوف مى‌نويسد : ابن زياد گفت : ما شأنك يعنى چرا اين گونه ترسان و هراسانى گفت اى امير در آن ساعت كه خواستم سر مسلم را جدا كنم مرد سياه‌پوش و غضبناكى را ديدم كه در پيش رو ايستاده، انگشت به دندان گرفته چنان ترسيدم كه هرگز چنين نترسيده بودم .

ابن زياد گفت : هيچ خبر نبوده خيال تو را برداشته كه به وحشت افتادى .

مسعودى در مروج الذهب مى‌نويسد : چون بكر بن حمران از بالاى قصر به حضور ابن زياد آمد، ابن زياد پرسيد : كشتى؟

گفت : بلى .

پرسيد : چون او را به بام بردى چه مى‌گفت؟ آيا التماس نكرد؟

گفت : نه، بلكه تكبير مى‌گفت و تسبيح مى‌كرد و استغفار مى‌نمود چون پيش‌