6

جاودانگى روح پس از مرگ

يكى از معارف مهم قرآن، بقاى روح پس از جدايى از بدن است و اين كه مرگ پايان زندگى انسان نيست، بلكه روزنه اى است به زندگى ديگر، آن هم در جهان برتر.

به عبارت ديگر: مرگ دروازه فنا نيست، بلكه دروازه ابديت است و بشر از اين دروازه به جهان ابدى كه آن نيز براى خود فرازهايى دارد، گام مى نهد و پاسدار اين دروازه، فرشته مرگ است كه دست انسان را مى گيرد و او را به سراى ديگر روانه مى سازد.

عرب جاهلى زندگى را منحصر به همين زندگى مادى مى دانست و جز اين حيات به زندگى ديگر معتقد نبود و پيوسته مى گفت:

(وَ قالُوا ماهِىَ إِلاّ حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَما يُهْلِكُنا إِلاّ الدَّهْرْ...).(جاثيه/24)

«زندگى جز زندگى دنيا نيست و مرور زمان ما را نابود مى سازد».

در برابر اين انديشه جاهلى قرآن مى گويد:نه تنها بشر از زندگى جاودانى در رستاخيز برخوردار خواهد بود، بلكه پس از مرگ نيز رشته زندگى او از هم نگسسته و حيات وى ادامه دارد.