«هنگامى كه مژده رسان آمد و پيراهن يوسف را بر صورت او افكند او بينايى خود را باز يافت».

اكنون بايد ديد باز يابى بينايى يعقوب معلول چيست؟

آيا اين عمل، مستقيماً كار خدا بود، و اراده و خواست يوسف در آن به هيچ وجه دخالت نداشت؟

يا اين كه معلول اراده و خواست يوسف بود و او در پرتو قدرتى كه از سرچشمه قدرت كسب كرده بود، قادر و توانا بود كه به اذن خداوند چنين كارى را انجام دهد؟

احتمال اوّل بسيار سست و بى اساس است زيرا هرگاه شفاى يعقوب فعل مستقيم خدا بود، ديگر لازم نبود كه يوسف به برادران خود دستور دهد كه پيراهن مرا بر صورت پدر بيفكنيد تا بينا گردد.

ديگر لازم نبود كه بشير به دستور يوسف عمل كند و آن را به صورت پدر بيفكند بلكه كافى بود كه وى دعا كند و دعاى او مستجاب شود.

بنابر اين چاره اى جز اين نيست كه بگوييم: كه اراده و خواست و قدرت روحى يوسف در بازگردانيدن بينايى پدر خويش، مؤثر بوده است.

امّا چرا يوسف (عليه السلام) براى اين كار از وسيله ساده اى (افكندن پيراهن به صورت پدر) استفاده كرد؟ علت آن اين است كه پيامبران در مقام اعجاز و كرامت پيوسته از ابزار ساده استفاده مى كنند و يكى از تفاوتهاى معجزه با صنعت همين است. ممكن است كارى را كه پيامبر از طريق اعجاز انجام مى دهد، شخص عادى همان كار را از طريق صنعت انجام دهد. امّا با اين تفاوت كه فرد عادى از ابزار پيچيده علمى و صنعتى براى آرمان خود استفاده مى كند در حالى كه پيامبران به وسيله بسيار ساده (كه هرگز ميان آن وسيله، و