(أَنَا آتيكَ بهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ وَإِنِّى عَلَيْهِ لَقَوِىٌّ أَمِين) . (نمل/39)

«پيش از آن كه تو از جاى خود برخيزى (مجلس به پايان برسد) من آن را مى آورم و من بر اين كار توانا و امينم».

فرد ديگرى كه مفسران نام او را «آصف برخيا» وزير سليمان و خواهر زاده او مى دانند اعلام كرد كه در يك چشم به هم زدن، مى تواند آن را بياورد چنان كه خداوند مى فرمايد:

(قالَ الّذى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمّا رآهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّى...) . (نمل/40)

«كسى كه نزد او دانشى از كتاب (حقيقت اين كتاب چيست در جاى ديگر بايد درباره آن گفتگو نمود شايد مقصود از آن آگاهى از لوح محفوظ باشد) بود، چنين گفت: پيش از آن كه تو چشم به هم بزنى من آن را در اين مجلس حاضر مى كنم ناگهان سليمان تخت را در برابر خود حاضر ديد و گفت اين نعمتى است از جانب خدا بر من ».

بايد در مفاد اين آيات دقت كنيم تا ببينيم عامل اين كارهاى خارق العاده (احضار تخت بلقيس از فرسنگ هاى دور از مجلس سليمان) چيست آيا عامل اين كار خارق العاده مستقيماً خدا است، و او است كه اين جهش را در طبيعت انجام مى دهد و « آصف برخيا» و ديگران نمايشگرانى هستند كه كوچكترين تأثيرى در آن كار ندارند. يا اين كه عامل اين كار ، بسان ميليونها كارهايى كه بشرهاى عادى با قوه و قدرت الهى انجام مى دهند، خود آنها است. چيزى كه هست آنان اين قدرت را از قرب الهى به دست آورده وبا اراده نافذ خود، عامل اين نوع كارهاى خارق العاده مى باشند.

ظاهر آيات سه گانه نظر دوم را تأييد مى كند زيرا:

اوّلاً : سليمان از آنان مى خواهد كه اين كار را انجام دهند و آنان را بر اين كار قادر و توانا مى داند.