«خدا و پيامبر و فرمانروايانى از خود را اطاعت كنيد».
2. (النَّبىُّ أولى بِالمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ).[2]
«پيامبر به مؤمنان از خود آنها شايسته تر است».
از شاخه هاى اين زعامت گسترده، داورى در ميان مسلمانان است و پيامبر گرامى در دوران زندگى خود، دادگسترى اسلام را چه به وسيله خويش و چه با تعيين دادرسانى در خارج اداره مى كرد و قرآن به مسلمانان دستور مى دهد كه داوريهاى پيامبر را در امور حقوقى و مخاصمات بى چون وچرا بپذيرند چنانكه مى فرمايد:
«به پروردگارت سوگند! آنان هرگز مؤمن واقعى نمى گردند مگر اين كه تو را در موارد اختلاف حَكَم و داور قرار دهند، و از داورى تو ملالى پيدا نكنند. و در برابر حكم تو تسليم شوند».
از شئون رهبرى در امور اجتماعى، اداره امور مالى و اقتصادى اسلام است كه شخص پيامبر گرامى در دوران حيات خود آن را اداره مى كرد و قرآن او را به فرمان زير مخاطب ساخت: