تو در پيشگاه تو به تضرع ايستاده و به خشوع چشم بر زمين دوخته و در پيشگاه عزّ تو سر به خوارى فرو داشته و خاضعانه راز دلش را كه تو خود بدان آگاه‌ترى با تو در ميان نهاده و فروتنانه گناهانش را كه تو خود شمارشان بهتر مى‌دانى يك يك بر مى‌شمرد. به درگاه تو استغاثه مى‌كند از واقعه شگرفى كه بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبرى و زارى مى‌كند از عملى ناپسند كه به سبب سرپيچى از حكم تواش رسوا ساخته: همان گناهانى كه لذّات آنها سپرى گشته و شتابان گريخته است و عواقب شومشان باقى است چنان كه گويى هرگز سر رفتنش نيست.

اى خداوند من، چنين بنده‌اى اگر به عدل خود عقوبتش كنى زبان به انكار نمى‌گشايد و اگر عفوش كنى و بر او رحمت آورى عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد. زيرا تو آن پروردگار كريمى هستى كه آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمى‌شمرى.

اى خداوند، اين منم كه به سوى تو آمده‌ام، مطيع فرمان توام آنجا كه فرمان داده‌اى كه بندگانت دست به دعا بر دارند. اينك خواهم به آن وعده اجابت كه داده‌اى وفا كنى، كه تو خود گفته‌اى: بخوانيد مرا تا شما را اجابت كنم. [2] بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان كه من در برابر تو به گناه خود اعتراف كرده‌ام، تو نيز به آمرزش خود مرا بپذير. و آن سان كه خود را در برابر تو پست گردانيده‌ام مرا از لغزشگاههاى گناه برگير و آن سان كه در انتقام گرفتن از من درنگ كرده‌اى، مرا در پرده رحمت خويش مستور دار.

بار خدايا، قصد مرا در اطاعت خويش پايدارى بخش و بصيرتم را