در پرستشت قوى گردان و مرا توفيق كارهايى ده كه با آن از آلودگى گناه شست و شويم دهى، و چون بميرانى بر آيين خود و آيين پيامبرت محمد- عليه السلام- بميران.

اى خداوند، در همين مكان كه ايستاده‌ام، از گناهان خرد و كلان خود، از بديهاى پنهان و آشكار خود، از لغزشهاى گذشته و حال خود به درگاه تو توبه مى‌كنم، چونان توبه كسى كه از آن پس حتى با خود سخن از گناه نگويد و در خاطر نگذراند كه خطاى پيشين از سر گيرد.

اى خداوند من، تو خود در كتاب محكمت گفته‌اى كه توبه بندگانت را مى‌پذيرى و گناهانشان را عفو مى‌كنى [3] و توبه كنندگان را دوست مى‌دارى [4]، پس همچنان كه وعده داده‌اى توبه من بپذير و همچنان كه بر عهده گرفته‌اى از خطاهاى من درگذر و آن سان كه شرط كرده‌اى محبت خود نصيب من ساز.

اى پروردگار من، من نيز شرط مى‌كنم كه زين پس كارى را كه تواش ناخوش داشته‌اى مرتكب نشوم و بر عهده مى‌گيرم كه عملى را كه تواش ناپسند دانسته‌اى انجام ندهم و از هر چه معصيت توست دورى گزينم.

اى خداوند، تو بهتر مى‌دانى كه من چه كرده‌ام، پس آن گناهان را كه خود بدانها آگاهى بيامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر كه خود دوست دارى.

اى خداوند، بر ذمّه من تبعاتى است كه در حفظ دارم و تبعاتى كه از ياد برده‌ام، ولى همه را چشم تو كه هرگز به خواب نمى‌رود مى نگرد و علم‌