ديگر، نماز صحيح آن است كه مسقط قضاء و اعاده باشد بنابراين در علم فقه، صحّت به «اسقاط القضاء» تعريف شده است.

علماء علم كلام چون به استحقاق ثواب و رهائى از عقاب نظر دارند، صحّت را به معناى موافقت الشّريعه معنا كرده‌اند.

اطبّاء، معناى صحّت را اعتدال مزاج و مرض را انحراف مزاج مى‌دانند.

سؤال: آيا تعاريف مختلفى كه در علوم گوناگون از صحّت شده، باعث مى‌شود كه واقعا صحّت، معانى مختلفى داشته باشد؟

جواب: صحّت به معناى «تماميّت» است و معناى مذكور هميشه و در همه جا سارى و جارى است منتها اثرش به حسب انظار، مختلف مى‌شود مثلا چون نظر فقهاء به وجوب قضاء و سقوط قضاء است، لذا فرموده‌اند صحيح آن است كه مسقط قضاء باشد درحالى‌كه معناى صحّت، اسقاط القضاء نيست. و چون نظر متكلّمين به استحقاق ثواب و رهائى از عقاب است لذا صحّت را به موافقت الشّريعه معنا كرده‌اند و الا در حقيقت، بين آنها اختلافى نيست.

صحّت به معناى تماميّت و تامّ الاجزاء و الشّرائط بودن است و معناى مذكور در تمام موارد جارى است منتها آثارش متفاوت است و شاهدش اين است كه:

صحّت به حسب حالات مكلّف در سفر، حضر، اختيار و اضطرار مختلف مى‌شود و حال آنكه معناى صحيح و صحّت يكى است و اختلاف افراد، باعث اختلاف معنا نمى‌شود مثلا نماز صحيح در سفر دو ركعت، در حضر چهار ركعت و عكس آنها باطل است و همچنين در حال اضطرار و مرض، نماز جالسا خوانده مى‌شود ولى در حال‌