- واجهه: با او روبه‌رو شد.

- الوجه ج وجوه و اوجه: صورت‌

وحي وحيا الى فلان: به فلانى اشاره كرد، فرستاده‌اى به سوى او فرستاد.

- وحي اليه و وحي اليه كلاما: مخفيانه با او سخن گفت.

- وحي اللّه في قلبه كذا: خداوند به او چيزى را الهام كرد.

- اوحي الي فلان: به فلانى اشاره كرد، با او مخفيانه سخن گفت.

- اوحي اللّه اليه بكذا: خداوند چيزى را به او الهام كرد.

ودع يدع و دعا الشي‌ء: آن چيز را ترك كرد.

- ودع مالا عنده: مالى را نزد او به امانت گذاشت.

- ودع و ودّع المسافر الناس: مسافر با مردم خداحافظى كرد.

- اودعه الشي‌ء: چيزى را به او به عنوان امانت داد (در نزد او امانت گذاشت).

- تودّع القوم: قوم با يك‌ديگر خداحافظى كردند.

وضع يضع وضعاه: او را خوار كرد، او را ذليل كرد.

- وضع الحديث: آن حديث را جعل كرد.

- وضع يده عن فلان: از فلانى دست برداشت.

- وضع ضعة في تجارته: در تجارتش ضرر كرد.

- وضّع الشي‌ء: چيزى را درست كرد.

- اتّضع: تواضع كرد، فروتن شد.

تواضع: تواضع كرد، خوار و ذليل شد.

وعد- وعدا فلانا الامر و بالامر: وعده انجام دادن كارى را به فلانى داد.

- وعد وعيدا الرجل: آن مرد را تهديد كرد.

- اوعده ايعادا: به او وعده داد، او را تهديد كرد.

- الميعاد ج مواعيد: زمان وعده دادن، زمانى كه بر سر آن وعده داده شود، وعده‌گاه.

الموعود: وعده داده شده (اليوم الموعود: روز قيامت)

وفي يفي وفاء بالوعد: به وعده وفا كرد.