- تناول الشي‌ء من يده: آن چيز را از دستش گرفت.

- تناول الطعام: غذا را خورد.

فال- نيلا و نائلا: بخشنده شد.

نال- نيلا المطلوب: به هدف خود رسيد.

« ه »

هبط- هبطاه من الجبل: او را از كوه پايين آورد.

هبط البلد: به آن سرزمين داخل شد.

- هبط- هبوطا فلان من الجبل: فلانى از كوه پايين آمد.

- هبط فلان: فلانى تواضع پيشه كرد، مقام فلانى پايين آمد.

- اهبطه: او را پايين آورد.

هتف- هتفا و هتافا الحمامة: كبوتر صدايش را كشيد.

- هتف- هتافا فلان بزيد: فلانى زيد را صدا كرد.

الهاتف: صداكننده‌

هلمّ: بياور، بيا، جلو بيا

همّ- همومة و همامة الرجل: آن مرد پير و فرتوت شد، لاغر شد.

- همّ- همّا الامر فلانا: آن كار فلانى را اندوهگين كرد.

الهمّ ج هموم: اندوه‌

وجد- وجدا و وجودا و وجدانا المطلوب: مطلوب خود را يافت- پيدا كرد.

- وجده عالما: يقين كرد كه او عالم است.

- وجد يجد و يجد وجدا بفلان: او را بسيار دوست داشت.

- وجد له: حزن‌

- وجد وجودا الشي‌ء عن عدم: آن چيز از عدم به وجود آمد، ايجاد شد (از افعال عموم)

فهو موجود (از اوصاف عموم)

وجه يجه وجها فلانا: از فلانى نزد مردم مقبول‌تر شد.

- وجّه الى فلان: نزد فلانى رفت.