ملق- ملقا و ملق له و ما لقه: براى او چاپلوسى كرد، تملق او را گفت.

- ملق- ملقا الشي‌ء: آن چيز را نرم كرد.

- ملق الرجل: تند حركت كرد.

- املق: مالش را انفاق كرد تا فقير شد.

املق الدهر ماله: روزگار مالش را از بين برد.

مات- موتا: مرد، درگذشت.

- اماته: او را كشت، او را ميراند.

مال- مولا: مالدار شد، زياد مالدار شد.

مال ه: به او مال داد.

المال ج اموال: دارايى‌

ماد- ميدا الرجل: با آن مرد ملاقات كرد، به او نيكى كرد.

المائدة ج موائد و مائدات: سفره غذا، غذا

مال- ميلا الى شي‌ء: به آن چيز متمايل شد، به آن علاقه‌مند شد.

مال- عن الطريق: از آن راه به سوى ديگرى رفت.

« ن »

نبّأ فلانا الخبر: به فلانى خبر را داد، او را به آن خبر آگاه كرد.

استنبأ الرجل: از آن مرد خبرى را جويا شد.

النبأ ج انباء: خبر

نذر- نذرآ و نذورا: چيزى را نذر كرد، چيزى را بر خود واجب كرد.

- نذر- نذرا به: به آن آگاهى يافت و از اين‌رو، از آن حذر نمود و براى آن آمادگى پيدا كرد.

- انذره انذارا و نذيراه بالامر: او را به آن كار آگاه نمود و از عواقبش بر حذر داشت.

نزل- نزولا من علوّ الي اسفل: از بالا به پايين آمد.

- فلان عن الحق: تركه‌

نزل به: او را نازل كرد.