فهو فقير ج فقراء

« ق »

قبّ- قبّا القبّة: گنبد را ساخت.

القبّة ج قبب: گنبد

قبل- قبولا الشي‌ء: آن چيز را گرفت، قبول كرد.

قتل- قتلاه: او را كشت.

- قاتله قتالا: با او جنگيد.

قرب- و قرب- قربا و قربانا منه: به او نزديك شد.

- قرب- الشي‌ء: به او نزديك شد (لا تقرب هذا الفعل: اين كار را انجام نده)

- الاقرب: اسم تفضيل از قرب‌

- الاقربون و الاقربا: نزديكان و خويشان‌

- القرابة و القربي: خويشاوندى‌

قرّ- قرّا اليوم: هواى آن روز سرد شد.

- قرّ- قرّة عينه: چشمش روشن شد، شادمان شد.

قسم- قسما الشي‌ء: آن چيز را تقسيم كرد.

- قسم الدهر القوم: روزگار آنان را پراكنده كرد.

قضي- قضاء حاجته: كارش را انجام داد، حاجتش را برآورده نمود.

- قضي الصلاة: نماز را خواند.

- قضي الامر اليه: آن مطلب را به او رسانيد.

- ضربه فقضي عليه: او را زد و به قتلش رساند.

ضربة قاضية: ضربه كشنده‌

قعد- قعودا: نشست‌

- قعد به: او را نشانيد.

القاعد ج قعود: نشسته‌

قنت- قنوتا له: براى او تواضع كرد.