ظنّ- ظنّا زيدا قائما: گمان كرد كه زيد قائم است.
ظهر- ظهارة: كمرش نيرومند شد.
- ظهر الشيء و به: آن چيز را پشت سر خود انداخت.
الظهر ج ظهور: پشت، قسمت خارجى هرچيزى.
« ع »
عبد- عبادة اللّه: خداى را عبادت كرد.
- العبد ج عباد و عبيد: برده، كسى كه عبادتش خالص است، به هرانسانى نيز اطلاق مىشود.
عدا- عدوا و عدوانا عليه: بر او تعدّى و تجاوز كرد.
- عد الامر و عنه: از آن كار تجاوز كرد، آن را رها كرد.
- العادي ج عداة: متجاوز
- العادي: معمولى
عرف- عرفة و عرفانا الشيء: آن چيز را دانست.
عري- عرياه الامر: آن كار براى او پيشآمد.
- عري- عرية من ثيابه: لخت شد.
العاري ج عراة: برهنه
عزّ- عزّا و عزّة: عزيز شد.
- العزيز ج اعزّة: فرد شريف و محترم
- عزّ- عزّا و عزة: قوى شد.
العزيز ج اعزّة: قوى، بزرگوار، پادشاه
عاشره: با او معاشرت كرد، رفتوآمد كرد.
العشيرة ج عشائر، عشيرات: قبيله، طائفه
عصي- عصيا و معصية سيده: از دستور آقاى خود سرپيچى كرد.
المعصية ج معاص: سرپيچى
عطا- عطوا الشيء و اليه: آن چيز را گرفت.