- دفع اليه الشي‌ء: آن چيز را به او داد.

- دفع القول: آن سخن را با دليل ردّ كرد.

- دافعه دفاعا: برايش مزاحمت ايجاد كرد.

- دافعه عن حقّه: از حقش محرومش كرد.

- دافع عنه: از او حمايت كرد.

دعا- دعاءه: او را صدا زد، از او كمك گرفت.

- دعاه الى الامر: او را به آن كار دعوت كرد.

- دعاه دعوة: او را به مهمانى دعوت كرد.

« ذ »

ذكر- ذكرا و تذكارا اللّه: خدا را ياد كرد، او را تسبيح كرد.

ذكر اسم اللّه: نام خدا را برد.

ذكر الفلان حديثا: سخنى به فلانى گفت.

ذهب- ذهابا: رفت.

ذهب به: او را برد.

- الذهب ج اذهاب: طلا

ذو: صاحب، دارا (دو قوّة: نيرومند)، « ذو » در حالت رفع با « واو »، در حالت نصب به صورت « ذا » و در حالت جر به صورت « ذى » است.

- ذات: مؤنّث « ذو »

ذات اليه: آن‌چه در ملك انسان است. (قلّت ذات يده: اموالش كم شد)

ذات يوم: روزى‌

« ر »

رأى يرى رؤية ه: او را ديد.

- رأه قائما: يقين يا گمان كرد كه او قائم است.

رجع- رجوعا: برگشت‌

رجع الشي‌ء عنه او اليه: آن چيز را از او برگرداند يا به سوى او برگرداند.