پست‌تر از مقام آحاد امّت است و از اينكه جايز نيست مقام انبياء پست‌تر از مقام آحاد امّت باشد اجماعى است. 2- اگر پيغمبر ص مرتكب گناه شود شهادت او مورد قبول نخواهد بود زيرا در «قرآن» آمده است «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اگر فاسقى خبرى بشما آورد تحقيق و بررسى نمائيد و ...»[1]. ولى شهادت پيامبر قبول است وگرنه بايد از عدول امّت خود پست‌تر باشد كه صحيح نيست. 3- بفرض كه پيغمبر اقدام بر گناه كبيره كند بايد او را جلوگيرى نمود و بايد ايذاء او جايز باشد درحالى‌كه اذيّت پيغمبر ص حرام است چون در «قرآن» آمده است «كسانى كه خدا و رسولش را آزار مى‌دهند خدا آنان را لعنت كرده است»[2]. 4- پيروى از پيغمبر واجب است بموجب آيه‌اى كه مى‌فرمايد «از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست دارد»[3]. اگر پيغمبر گناه كند طبق اين آيه بايد از او پيروى كرد و مى‌دانيم پيروى در گناه حرام است بناچار بايد جمع ميان واجب و حرام نمود درحالى‌كه اين امر محالى است. اما از اينكه آيا ارتكاب گناه صغيره بر انبياء جايز است يا نه اختلاف است ولى اتّفاق اكثريّت آن است كه اقدام بگناه خواه صغيره يا كبيره بر انبياء صحيح نيست و فقط به يكى از سه طريق زير ممكن است: 1- از راه سهو و نسيان. 2-

بعنوان ترك اولى. 3- از راه اشتباه منهىّ به مباح. بعضى عصمت را به ائمه و جانشينان پيغمبر هم سرايت داده‌اند و گويند همچنانكه كفر بر پيغمبر در قبل از بعثت جايز نيست بر «امام» هم در قبل از امامت كفر جايز نخواهد بود و ازاين‌رو بر امامت شيخين خرده مى‌گيرند و آيا ارتكاب گناه كبيره بر انبياء در قبل از بعثت جايز است يا نه، اكثر اهل سنّت گويند جايز است»[4].

[1]يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا ... سوره 49- آيه 6.

[2]إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ ... سوره 33- آيه 57.

[3]فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ ... سوره 3- آيه 31.

[4] اتّفقت الأمّة على كون الأنبياء معصومين عن الكفر ... اذ لو جاز الكفر عليهم لكان الأقتداء بهم واجبا لقوله تعالى: فاتّبعوه و فساد ذلك يدّل على فساد قولهم و من النّاس من لم يجوّز الكفر جوّز الكفر على سبيل التّقيّه ... و هذا ايضا باطل لأنّه يقتضى الى خفاء الدين بالكلّية و لأنّه لو جاز ذلك لكان اولى الأوقات به مبدأ ظهور الدّعوة ...

و من النّاس من لم يجوّز الكفر و لا اظهاره لكنّهم جوّز الكبائر عليهم و الأكثرون لم يقولو به لوجوه الأوّل لو صدرت الكبيرة عنهم لكانوا اقل درجة من عصاه الأمّة و ذلك غير جايز لأنّ درجات الأنبياء فى غاية الشّرف فكان صدور الذنب عنه افحش، الا يرى الى قوله تعالى‌يا نِساءَ النَّبِيِّ ...* يضاعف لها العذاب برجم و غيره الثّانى بتقدير اقدامه على الفسق وجب أن لا يكون مقبول الشهادة الثالث بتقدير اقدامه على الكبيرة وجب زجره عنها ... بل يجوز صدور المعصية منهم على احد وجوه ثلاثه احدها السهو ... و الثّانى ترك الأولى الثالث اشتباه المنهىّ بالمباح ... من الحشويّه زعم أنّ الرسول كان كافرا قبل البعثه ... و اتّفق المحصّلون- دنباله پاورقى در صفحه بعد