حيوان، درك ملايم مى‌كند، تا بسوى آن حركت كند، پس حركت «غايت» ادراك است و غايت بحسب طبع مقدّم بر ذى الغاية مى‌باشد ازاين‌رو، حركت طبعا مقدّم بر ادراك مى‌باشد، ولى او بدون اينكه بعدا اين احتمال را ابطال كند بلافاصله مى‌گويد: «حق آن است كه هيچيك از «ادراك» و «تحريك» را تقدّمى بر ديگرى نيست».

و حال آنكه لازم بود كه اين اظهار عقيده او، پس از ابطال آن احتمال ذكر مى‌شد. و يا اين ادّعا را كه: «ادراك و تحريك، متساوى در رتبه‌اند و هيچيك بحسب طبع تقدّمى بر ديگرى ندارد».

با ذكر دليل يا با توضيحى گرچه مختصر، بيان مى‌نمود، تا موجب تقويت اعتقاد او و تضعيف احتمال مخالف مى‌گرديد.