مى‌شد، قرار دارد. در سالهاى اخير بر اين شهر نام «حماد» اطلاق مى‌شود. اين شهر را بلندى‌هاى بسيار و متنوع و كوههاى كم‌ارتفاعى احاطه كرده است.

دوره‌هاى بسيار بر اين شهر گذشته و نژادها و طبقات متعددى بر آن حكمرانى كرده‌اند. ابتدا عموريان آنگاه حثّيان و سپس آراميان و بعد از آن آشوريان و به دنبال آن كلدانيان آنگاه ايرانيان، سپس اسكندر مقدونى كه سوريه و سپس سيلوقوس را تصرف كرد، اين شهر را در دست گرفتند. بعد از آن رومى‌ها كه برج و باروهاى قديمى اين شهر همچنين قنات‌هاى مشهور آن‌كه شمارشان به حدود 60 قنات مى‌رسد و از شرق به غرب جريان دارد تا اراضى و مزارع آنرا سيراب و آبيارى كنند، به آنها منسوب است، بر اين شهر دست انداختند. آثار يونانى و رومى به شكل ستون‌ها و سنگهايى كه بر روى آنها نقش‌ها و تصاوير يونانى و رومى وجود دارد، همچنان در اين شهر باقى مانده است. يونانى‌ها از باب تيمن به جنگ يونانى سلاميس كه در طى آن يونانى‌ها بر ايرانيان پيروز شدند و يا از باب اينكه اين شهر به يكى از شهرهاى يونان به نام سلاميس كه در ساحل درياى اژه قرار دارد، شباهت دارد، اين شهر را سلاميس ناميده‌اند. اما به نظر من سلميه به دليل وجود تركيبات نمك طعام و نمك بارود يعنى كلرور سديم و كلرور پتاسيم در اين شهر به سلاميس نام‌گذارى شده است. كلرور پتاسيم تشكيل‌دهنده نمك بارود است كه در اوايل اين قرن در اين شهر اشتهار داشته است و نمك طعام در اين شهر به خاطر زمينهاى شوره‌زارى است كه در شمال اين سرزمين وجود دارد و يكى از منابع نمك طعام در اين منطقه محسوب مى‌شود. براى اين شهر وجه تسميه ديگرى هم وجود دارد كه به اعتقاد من وجه تسميه‌اى افسانه‌اى است. توضيح اينكه: در معجم البلدان ياقوت حموى (ج 3، ص 240) آمده است شهر سلميه در نزديكى شهر زيرورو شده‌اى واقع بوده‌