سرزمينهايى را كه هنوز تسليم مغولها نشده بودند، بسپارد تا به تصرف در آورند». و سرزمين نزاريان نصيب هلاكو خان شد.

اين گوشه‌اى از جريان آغاز حمله مغولها به كشورهاى اسلامى توسط هلاكو خان بود كه به فتح بغداد و جنايات هولناك بعد از آن منتهى شد.

همچنان كه گفتم برخى از مسلمانان، مغولها را به اين حمله تحريك مى‌كردند كه در رأس آنها امام و دانشمند بزرگ، قاضى القضاة قزوين، شمس الدين قزوينى قرار داشت.

دردناك‌تر اين‌كه قاضى مزبور كه مغولها را به حمله تحريك مى‌كرد، بزرگترين گناه نزاريان را اين مى‌دانست كه آنها مانند مغولها بت‌پرست نبودند همچنان كه در گفتارى كه از او نقل كرديم ملاحظه كرديد- و از نظر اين قاضى و امام و دانشمند بزرگ مسلمانان، چنانچه آنها به دين مغولها در مى‌آمدند، هيچ اشكالى نداشتند!

اين قاضى توانست در تلاشهايش پيروز شود و نتيجه اين بود كه مغولها به نزاريان حمله كردند و به حكومت آنها پايان دادند و در همان حال به بغداد حمله كردند حكومت عباسيان را برچيدند.

اى كاش نظر قاضى مزبور، امام و مشوق مغولها را در مورد سرانجام جهان اسلام كه در اثر تحريكات او به آن‌جا رسيد، مى‌دانستيم.

اين درست است كه مغولها خود را براى حمله به جهان اسلام آماده مى‌كردند، چه كسى آنها را تحريك مى‌كرد و چه كسى آنها را تحريك نمى‌كرد، اما مهم اين است كه قاضى القضاة مسلمانان از جمله كسانى بود كه مغولها را بر اين حمله شوراند و تحريك كرد و به آنها مستمسكى براى حمله داد و بيرقشان را برافراشت و از خالص‌ترين ياران آنها بود.