همدان به سمت قزوين مى‌آيد، وقتى به نزديكى قزوين مى‌رسد، سلسله جبال ديلم را مشاهده مى‌كند كه بر فراز آن قلعه‌هاى نزاريان قرار دارد. مهم‌ترين اين قلعه‌ها عبارتند از:

1- قلعه الموت: پس از سركشى حسن صباح نسبت به خلافت احمد، مستعلى باللّه، و اصرارش بر اين‌كه حق خلافت از آن نزار است و تصميمش بر جدايى از حكومت فاطميان و برپايى حكومتى كه خود در رأس آن باشد، اولين دغدغه فكرى او اين بود كه پايگاهى براى دعوتش انتخاب كند كه از استحكامات طبيعى برخوردار باشد. بالأخره تصميم گرفت كه قلعه الموت را براى اين مهم برگزيند. اين قلعه بر قله كوهى ساخته شده بود كه بر دره‌اى بسته به طول سى مايل عرض حداكثر حدود سه مايل مشرف بود.

اين قلعه در ارتفاع بيش از شش هزار پا از سطح دريا قرار داشته، دستيابى به آن تنها از طريق يك راه باريك حلزونى شكل امكان داشته است.

در اين زمينه، جزئيات ديگرى از كيفيت استيلاى حسن صباح بر قلعه وجود دارد كه مجال ذكر آنها نيست.

بارى، قلعه الموت تبديل شد به دژ مستحكم نزاريان كه حملات و يورش‌هاى پياپى دشمنان آنها از همين مكان دفع مى‌گرديد. تا اين‌كه هلاكو خان حمله‌اى كرد و بساط آنها را برچيد كه توضيح آن خواهد آمد.

2- پس از قلعه الموت، قلعه لمبسر قرار دارد كه يكى از نزاريان به نام «كيا بزرگ اميد» به مدت 20 سال بر آن حكومت كرد. اين قلعه در منطقه رودبار شاهرود در موقعيتى مستحكم قرار دارد.

3- قلعه قهستان: پس از آن‌كه در سال 484 هجرى (1091 م) اهالى قهستان دعوت نزاريان را پذيرفتند، اين قلعه تحت تصرف آنها درآمد.