جز در مقدمه بحث و عباراتى چند پس از ذكر اصل شبهات، و عباراتى چند پس از پاسخ شبهات، با هم اختلافى ندارند. در صحّت انتساب اين رساله به صدرا علاوه بر انتساب كاتب مى‌توان از سبك نگارش و وجود لفظ «حكمت متعاليه» استمداد جست.

در هر حال هيچ يك از ارباب تراجم از چنين اثرى ذكرى به ميان نياورده‌اند، و از سوى ديگر نيز انتساب اين رساله به صدرا مشكوك است، زيرا سيد عليخان مدنى نيز اشتهارى به صدر الدين شيرازى‌ [78] داشته است و چون تاريخ نگارش نسخه مخطوط 1216 يعنى پس از فوت سيد است احتمال ضعيفى در انتساب رساله به سيد مى‌باشد، زيرا اگر رساله به قطع از سيّد بود بايد ذكرى از آن در كتب تراجم‌ [79] باشد يا دست كم مطالب آن فرقى اين‌چنين با شرح صحيفه نداشته باشد.

مأخذ تصحيح: در تصحيح اين رساله از تنها نسخه موجود آن در كتابخانه مجلس شوراى اسلامى در ذيل مجموعه 1804 استفاده گرديد، و چون رساله قدرى ناخوانا بود از كتاب شرح صحيفه كمك گرفته شد.

2. شرح حديث كنت كنزا ...

اين رساله از رسايل و فوايد منسوب به صدر المتألهين است. در بسيارى از نسخ خطى‌ [80] موجود از اين رساله، آن را از فوايد حكيم صدرا خوانده‌اند و لكن در پاره‌اى از نسخ آن را به اعتبار صدر رساله از شيخ اكبر محيى الدين عربى دانسته‌اند، و در نسخه مطبوع آن، به ذيل مجموعه «كلمات المحقّقين» [81] آن را رساله‌

[78] - خوانسارى، «روضات الجنات»، ج 4، ص 395.

[79] - علامه امينى، همان كتاب، ج 11، ص 347 و قمى، «سفينة البحار» ج 2، ص 245.

[80] - كتابخانه مركزى دانشگاه: 1052، 2830.

[81] - «كلمات المحققين»: ص 521 ط: 1315.