غائبه مؤنّث است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.

ضربت در اصل ضرب بود (مفرد مذكّر غايب بود) خواستيم مفرده مغايبه مؤنّث بنا كنيم، تاى ساكنه كه علامت مؤنّث بود در آخرش درآورديم ضربت شد بر وزن فعلت. ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل، تاى ساكنه علامت واحده مؤنّث، و ضمير هى در او مستتر است به استتار جايزى، محّلا مرفوع است تا فاعلش بوده باشد.

ضربتا: يعنى بزدند ايشان دو زنان غائبه در زمان گذشته. صيغه تثنيه مؤنّث غايبه است از فعل ماضى، صحيح و ثلاثى و مجرّد و معلوم.

ضربتا، در اصل ضربت بود (مفرد بود) خواستيم كه تثنيه بنا كنيم چون به تثنيه رسيديم دو بار مى‌بايست گفت ضربت ضربت، زايد بر يكى را حذف كرديم، عوض از محذوف، الف كه علامت تثنيه بود در آخرش درآورديم ضربتا شد بر وزن فعلتا. ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل، الف، علامت تثنيه و هم ضمير فاعل است و ضمير منفصلش، هماست.

ضربن: يعنى بزدند ايشان گروه زنان غائبه در زمان گذشته. صيغه جمع مؤنّث غايبه است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرّد و معلوم.

ضربن در اصل ضربت بود (مفرد بود) خواستيم جمع بنا كنيم، چون به جمع رسيديم ديديم سه بار مى‌بايست گفت ضربت ضربت ضربت، زايد بر يكى را حذف كرديم، عوض از محذوف، نون كه علامت جمع مؤنّث بود در آخرش درآورديم ضربتن شد، تاء دلالت‌

جامع المقدمات (جامعه