ضربا: يعنى بزدند ايشان دو مرد غايب در زمان گذشته. صيغه تثنيه مذكّر غايب است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرّد و معلوم.

ضربا در اصل ضرب بود (مفرد بود) خواستيم تثنيه بنا كنيم، چون به تثنيه رسيديم دو بار مى‌بايست گفت ضرب ضرب، زايد بر يكى را حذف نموديم عوض از محذوف، الف كه علامت تثنيه بود در آخرش درآورديم، ضربا شد بر وزن فعلا. ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل، الف، علامت تثنيه و هم ضمير فاعل، و ضمير منفصلش، هماست.

ضربوا: يعنى بزدند ايشان گروه مردان غايب در زمان گذشته. صيغه جمع مذكّر مغايب است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرّد و معلوم.

ضربوا در اصل ضرب بود (واحد بود) خواستيم جمع بنا كنيم؛ چون به جمع رسيديم سه بار يا بيشتر مى‌بايست گفت ضرب ضرب ضرب، زايد بر يكى را حذف كرديم، عوض از محذوف، واو كه علامت جمع بود در آخرش درآورديم ضربوا شد، فتحه لام الفعل را به مناسبت واو بدل به ضمّه نموديم ضربوا شد بر وزن فعلوا. ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل، واو علامت جمع مذكّر و هم ضمير فاعل است و ضمير منفصلش، هم است.