مى‌كرد بر تأنيث، نون دلالت مى‌كرد هم بر جمع و هم بر تأنيث، با وجود نون از تاء مستغنى شديم و تاء را حذف كرديم ضربن شد، توالى اربع حركات شد و آن در كلام عرب سنگين بود لهذا باء را ساكن كرديم ضربن شد بر وزن فعلن. ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل، نون علامت جمع مؤنّث و هم ضمير فاعل و ضمير منفصلش، هنّ است.