«و هو نمط آخر الهى و اسلوب جديد قدسى لا يعرف قدره الاعالم احدى و لا يدرك غورة الاعارف حقى.»

با بى‌پروائى و بى‌اعتنائى از تهمت تكفير به الهام و مكاشفه رو آورده است. اين بنده نيز، سخن خود را با حديث قدسى و با استرجاء تبرك و تيمن از پيشگاه احديت، پايان مى‌دهم. قال رسول الله صلى الله عليه و على آله و سلم:

«و من تعلم و عمل و علم، دعى فى الملكوت عظيما» [1]

اشارتى به كيفيت تصحيح‌

در تصحيح ايقاظالنائمين، نخست نسخه اول را كه متعلق به حقير است و به نسبت نسخه انستيتوى ايران و فرانسه، خطى خواناتر و اشتباهات و نقائصى كمتر دارد، اصل قرار دادم و مطالب آن را با نسخه اخير مقابله كردم و آنچه را پس از اين مقابله و يا مراجعه به كتابهاى ديگر ملاصدرا، درست يافتم، پذيرا شدم؛ در پاره‌اى موارد، عبارات هر دو نسخه مضطرب بود و يا افتادگى داشت. بالضروره به متونى كه موضوعا با آنچه در كتاب ايقاظالنائمين آمده تناسب و شباهت داشت مراجعه كردم؛ بيش از همه اسفار و در مراحل بعد، شواهدالربوبيه، عرشيه، اسرارالايات، مشاعر، شرح اصول كافى و مفاتيح‌الغيب، مورد استفاده بوده‌اند. از ذكر همگى سهوالقلم‌هاى كماتبان مخصوصا در موارد مطابقت ضمائر يا اغلاط املائى كه شمارشان بسيار بود خوددارى ورزيده‌ام و تنها به اشتباهاتى كه به مفهوم عبارت لطمه مى‌زده اشارت رفته است.

به‌سبب آنكه صدرالمتالهين حافظه‌اى سرشار و قريحه‌اى وقاد داشته، علاوه بر قرآن و احاديث، بسيارى از متون فلسفى و عرفانى را از بر داشت ه است. و در تاليفات خود، بدون مراجعه به مآخذ، به‌عنوان نقل قول عباراتى را ذكر مى‌كند كه گاهى ممكن است جمله يا ك لمه‌اى حذف شده باشد.

در تصحيح كتاب گاهى به چنين مواردى برخورده‌ام كه ناگزير به متن اصلى مراجعه و عنداللزوم در پاروقى عين عبارت كتاب منقول‌عنه را آورده‌ام.

مخصوصا در نقل قول‌هائى كه مصنف از شيخ اشراق، محى‌الدين عربى و صدرالدين قونوى كرده است. در باره آيات قرآن كريم، چون هنگام مطالعه، شماره آيه و سوره بيشتر مورد نياز آنى خواننده گرامى تواند بود، ترجيح دادم كه مشخصات آيات را در ذيل صفحات ذكر كنم تا موجب سرگردانى‌

[1] الفتح الربانى، از شيخ عبدالقادر جيلانى چاپ لاهور 1977، ص 232