رؤيا، خواه به الهام، خواه به تعليم، خواه به ايحاء علم مى‌دهد، و ميكائيل به همه رزق، و عزرائيل به همه موت اما موتى كه گويم كه نمرد و زنده‌تر شد چه تا شى‌ء نميرد زياد نمى‌گردد، پس چه با كم كى ز مردن كم شدم، آرى از مردن زياد ميگردى و رشد ميكنى نه كم مى‌شوى. در كار هيچ يك از اين چهار ملك مقرب يك آن تعطيل راه ندارد بشرط آنكه بدانى محيى و موحى و ملهم و معلم و رازق و قابض خداى يكتاست بدين اسماء كه‌ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ‌ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ، الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَيانَ، الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ- الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ، إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ، اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنامِها، هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ اين شرط بر توحيد اسلامى است كه وحدت در كثرت است و كثرت در وحدت هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن. نفخ صور بدين معنى بعث و نشر مكونات، آن فآن در نشأه تجدد اكوان و تغير ازمان است، جز اين كه در بعضى اوان چون فصل ربيع مثلا در بعضى احوال براى اكثر مردم هويدا است نفخه اولى و ثانيه را بدين مثابت بدان، فتدبر.

ص 49 أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ‌.

اين دابه گوياى از زمين بدر آمده، انسان است. پس اگر از اين آيه استشهاد كنى كه نفس جسمانية الحدوث و روحانية البقاء است عين صواب است.