اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 516
از طريق فرزندانش ادامه
يافت. دو پسرش عتبه و معتب در فتح مكه به دعوت پيامبر مسلمان شدند[1] و در حنين از ثابت قدمان به شمار
آمدند.[2] ابولهب در شأن نزول ابولهب از اعلام مصرح قرآن
است. سوره مسد/ 111 صريحاً در نفرين و زشت شمارى او و همسرش نازل شد. در شأن نزول
اين سوره (با اختلافى اندك) آمده كه چون پيامبر صلى الله عليه و آله پس از نزولِ «وَ أَنذِر عَشِيرَتَكَ الأَقرَبِين»
(شعراء/ 26، 214) دعوت از خويشاوندانش را آغاز كرد[3] يا براى دعوت عمومى بر فراز كوه صفا رفت[4] و پس از أخذ تأييد از مردم به راستگويى، پيام الهى را آشكار كرد،
ابولهب از سر خشم به او گفت: تبّاً لك، ألهذا دعوتنا/ دستت زيانكار باد براى همين
ما را دعوت كردى؟»[5] خداوند در پاسخ به اين سخن، سوره
پيشين را فرو فرستاد: «تَبَّت يَدا ابى لَهَبٍ و تَبّ زيانكار باد دستان ابولهب و خود او هم زيانكار شد». بخش اوّل در
لعن* و نفرين* او و بخش ديگر گزارشى غيبى است و چون تحقق آن قطعى است، به صيغه
ماضى آمده است؛[6] بنابراين، قول به اينكه وجود فعل
ماضى، دليل بر نزول سوره پس از مرگ ابولهب است،[7] چندان مدلّل نمىنمايد؛ به هر حال، مراد آيه اين است: عمل ابولهب كه
از دست بر مىآيد، سودى براى او نداشته،[8] خودش نيز با افتادن در آتش زيانكار شد.[9] زمخشرى مراد از تباب را نابودى[1]. الخصائص الكبرى، ج1، ص 439 [2]. الطبقات، ج 6، ص11؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 62 [3]. جامع البيان، مج15، ج 30، ص 439؛ الطبقات، ج 1، ص 156 157 [4]. البصائر، ج 60، ص298؛ جامع البيان، مج 15، ج 30، ص 440 [5]. جامع البيان، مج15، ج 30، ص 439 [6]. تفسير بيضاوى، ج4، ص 461 [7]. اعلام القرآن، ص91 [8]. جامع البيان، مج15، ج 30، ص 438 [9]. مجمع البيان، ج10، ص 851
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 516