اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 234

كلمات، عرضه ولايت و شفاعت محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله به حضرت بوده كه با پذيرش آن، امامت به ابراهيم عليه السلام عطا شده است.
قربانى كردن فرزند
در آيات 100- 107 صافات/ 37 ماجرا به اين صورت بيان شده كه ابراهيم عليه السلام از خداوند فرزندى صالح خواست: «رَبّ هَب لِى مِنَ الصلِحين» و خداوند او را به نوجوانى بردبار بشارت داد: «فَبَشَّرنهُ بِغُلمٍ حَليم» پس از مدتى ابراهيم عليه السلام خوابى را كه از آن مأموريت ذبح فرزندش را دريافت كرده بود با وى در ميان گذاشت، ابراهيم عليه السلام در خواب ديده بود كه فرزندش را ذبح مى‌كند؛ «فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعىَ قالَ يبُنَىَّ إِنّى أَرى‌ فِى المَنامِ أَنّى أَذبَحُكَ فَانظُر ماذا تَرى‌» فرزند نيز پذيرفت و پدر را به اجراى فرمان پروردگار تشويق كرد: «قالَ يأَبَتِ افعَل ما تُؤمَرُ سَتَجِدُنى إِن شاءَ اللّهُ مِنَ الصبِرين» و هر دو، آماده اجراى اين دستور شگفت شدند: «فَلَمّا أَسلَما و تَلّهُ لِلجَبين» ولى هنگام ذبح فرزند، خداوند متعالى ابراهيم را ندا داد كه تو وظيفه خويش را انجام دادى: «و ندَينهُ أَن يإِبرهيمُ* قَد صَدَّقتَ الرُّءيا ...)؛ آن‌گاه ذبح عظيمى را فديه فرزند ابراهيم عليه السلام قرار داد:
«و فَدَينهُ بِذِبحٍ عَظيم».
درباره جزئيات ماجرا نكاتى مورد بحث قرار گرفته است:
1. در تعيين ذبيح (اسماعيل يا اسحاق) اختلاف نظر فراوانى وجود دارد. رأى مشهور ميان عالمان شيعه همواره آن بوده كه ذبيح اسماعيل است. [1]
2. گفته شده كه وصف غلام به حليم در متن بشارت، به موجب آمادگى او براى قربانى در راه خداوند بوده است؛ [2] چنان‌كه تعبير از فرزند به «غلام» (نوجوان) به مقطعى كه صفت حلم و آمادگى استقامت در راه خداوند در او بروز مى‌كند، اشاره دارد. [3]

[1]. مجمع البيان، ج 8،ص 707؛ بحارالانوار، ج 12، ص 135
[2]. منشور جاويد، ج11، ص 275
[3]. الميزان، ج 17، ص151

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 234

صيغة PDF

شهادة

الفهرست