۳. «أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَياتٍ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ» . [1]
آوردن ده سوره را براى تحدى انتخاب نموده است.
۴. «أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُو?مِنُونَ * فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ» . [2]
در اين آيه خداوند مى فرمايد اگر راست مى گويند، سخنى مثل آن بياورند.
۵. «وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمّا نَزَّلْنا عَلى عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا...» . [3]
در اين آيه، كه آخرين آيه نازل شده در اين موضوع است، تحديد عليه منكران نيست؛ بلكه براى ترديد كنندگان است: «فِي رَيْبٍ مِمّا نَزَّلْنا» . اين آيه به اين موضوع ظريف هم اشاره مى كند كه به حقانيت قرآن ترديدى نبايد داشته باشيد و به عبارت ديگر، آيه علاوه بر انكار و افترا، شك و ترديد را هم در مورد وحيانى بودن قرآن روا ندانسته و در مورد آن هشدار داده است.

وجوه تحدى

نگارنده در اين بخش به ذكر نظريات مختلف درباره وجوه تحدى غير از آوردن مثل قرآن پرداخته است كه عبارت اند از: ۱. تحدى به علم: «لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ» [4] ؛ ۲. تحدى به كسى كه قرآن بر وى نازل شده است؛ ۳. تحدى به خبرهايى كه از غيب داده است؛ ۴. تحدى به عدم اختلاف در آن؛ ۵. تحدى به بلاغت.
پس از آن به استفاده از آيات قرآن، تحدى را متواتر دانسته و با استناد به عجز متحدين را ثابت نموده است.

[1] هود (۱۱): آيه ۱۳.

[2] طور (۵۲): آيات ۳۳ ـ ۳۴.

[3] بقره (۲): آيات ۲۳ ـ ۲۴.

[4] انعام (۶): آيه ۵۱.