نمونه هايى از واژگان كهنه و سره فارسى به كار رفته در اين تفسير فرا روى علاقه مندان نهاده و شناسانده مى شود.
چون كثرت لغات و كاربردهاى ويژه واژه ها در تفسير روض الجنان بسيار گسترده تر از آن است كه جملگى در اين گزارش آورده شود، به ناگزير در يادكرد لغات خاص اين تفسير، شيوه گزينش و اختيار را در پيش گرفتيم.
افسردن: يخ زدن (ج ۹، ص ۳۶)، دريده دوز: خياط (ج ۱۰، ص ۲۶۳)، هُوس پاس: قدرشناس در ترجمه كلمه شاكر (ج ۲، ص ۲۵۲)، مسخره: دلقك (ج ۹، ص ۳۲۱)، گرديدن: جنگيدن (ج ۳، ص ۱۱۴، فراش: زن عقدى. تجديد فراش از اين استعمال ناشى شده است (ج ۱۹، ص ۳۱۰)، نياگاه: بيهوش، مدهوش، بى خبر (ج ۹، ص ۲۶۸).

كاربرد واژگان در متن تفسير

پس از آشنايى با برخى از واژگان كهن و برابر نهادهاى سره فارسى در ترجمه الفاظ قرآنى، به نمونه هاى ديگر از كاربرد واژه در متن اشاره مى شود و البته بايد توجه كرد كه به كارگيرى واژه ها در ترجمه و تفسير ابوالفتوح، با ظرايف و طرايف و نازكيهايى همراه است و خلاقيت و قدرت به كارگيرى اين مفسر را نشان مى دهد.
آبدان: ظرف آب: «و آن بقيه آب بود در آبدان» (ج ۱، ص ۱۵).
آبگينه: شيشه: «و دگر علم باشد به بسيارى چيزها عند اختيار چنان داند كه آبگينه شكسته شود» (همان، ص ۲۵۴).
آسمان: سقف: «آسمانه خانه باشد كه مبنى نباشد چون آسمانه خيمه» (همان، ص ۱۵۴).
آوار و آوارگى: اسارت (همان، ص ۱۶۲).
از اين كار: بدين علت: «و از اين كار خداى تعالى زنان را و اطفال را سفهاء خواند» (همان، ص ۱۲۴).