مادر، فرزند و خانواده، مالش و همه مردم باشد».
رازى در تفسيرش در ذيل آيه ۶۲ از سوره يونس با توجه به گرايشى كه دارد و اهتمامى كه در نقل گفته هاى اشاريان دارد، دوستان و محبان خداوند را اين گونه توصيف مى كند كه:
«آن گه حق تعالى پس از آنكه وعظ امّت بگفت، بشارت داد دوستان خود را، و گفت: «أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللّهِ» ؛ دوستان خداوند، بر ايشان نه ترسى باشد و نه ايشان اندوهگين شوند.
اهل علم خلاف كردند در آنكه اينان چه كسانى هستند كه استحقاق اين نام را دارند».
وى روايتى از حضرت رسول اكرم را در توصيف اوليا خداوند مى آورد كه از او پرسيدند: «مَن اَولياء اللّه ؛ دوستان خداوند چه كسانى هستند؟ آن حضرت جواب دادند كه: آنان اند كه چون مردمان ايشان را ببينند، خداى را ياد كنند. ديدار ايشان مردم را لطف باشد در ذكر خداى. و راوى خبر گويد: از رسول اكرم شنيدم كه مى گفت: خداى را بندگانى هستند كه نه جزء پيامبران اند و نه جزء شهيدان، و پيامبران و شهدا بر اينان غبطه بخورند در مقام و منزلت ايشان در روز قيامت نزد خداوند متعال. گفتند: يا رسول اللّه ! ايشان چه كسانى هستند و عمل ايشان چه بوده؟ ما را بگو تا ما نيز ايشان را دوست بداريم. آن حضرت گفتند: آنان قومى هستند كه با يكديگر دوستى كنند براى خداى، بى آنكه ميان ايشان رحمى و خويشى باشد، و اموالشان را به يكديگر دهند، واللّه كه رويهاى ايشان به نور تابنده است؛ در حالى كه در منبرهاى نور باشند. چون مردمان ترسند، ايشان نترسند. چون مردمان دُرم [1] باشند، ايشان نباشند. آن گه برخواند: «أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» [2] .

[1] اندوهناك.

[2] يونس (۱۰): آيه ۶۲.