پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى خوانيم: «الضيف دليل الجنة [1] ؛ ميهمان راهنماى راه بهشت است».
اين نكته مهم از نظر ابوالفتوح رازى مخفى نمانده است. وى در تفسير آيه ۱۷۷ سوره بقره به مناسبت «وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ» ، آيه هشتم سوره مبارك دهر را مثال مى آورد: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ» و احترام به سائل و ميهمان را در اسلام بيان مى كند و مى گويد سائل يك هديه آسمانى است. وى حديثى را هم از حضرت حسين بن على عليهماالسلام مى آورد كه: يك روز سائلى از آن حضرت سؤال كرد. آن حضرت به ديگران گفت: دانى كه چه مى گويد؟ گفتند: نه، يابن رسول اللّه . گفت: مى گويد من رسول ترازوى شما هستم. اگر چيزى بدهيد، از شما برگيرم [2] و ذخيره نمايد و در روز حاجت به شما برگردانم.
او همچنين از حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل مى كند كه: «لا تردّوا السائل و لو بظلف محرق [3] ؛ سائل را رد مكنيد ولو به سُم سوخته گوسفندى باشد».
همچنين ابوالفتوح مى نويسد:
«در خبر است كه يك روز اعرابى اى آمد تا بر اميرالمؤمنين عليه السلام سؤال كند. آن حضرت گفت: يا اعرابى! نوشتن دانى؟ گفت: آرى. آن حضرت فرموده شد: اكتب حاجتك على الأرض لِئَلاّ أرى ذلّ السؤال فى وجهك؛ حاجت تو را بر زمين بنويس و به زبان سؤال مكن و خوارى سؤال كردن تو ظاهر نگردد كه هر عطا كه از پس سؤال كردن باشد، به بهاى آبروى سائل است». [4]
گفتيم سائل از نظر اسلام يك هديه آسمانى و فرستاده و رسول خداوند است و بايد او را همچون جان گرامى داشت و نهايت احترام را درباره او انجام داد. از حضرت رسول صلى الله عليه و آله آمده است: روز قيامت منادى از طرف خداوند ندا كند كجايند

[1] بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴۶۰، حديث ۱۴، باب ۹۳.

[2] روض الجنان، ج ۲، ص ۳۱۵.

[3] همان.

[4] همان، ص ۳۱۶.