البته آنها براى تحريف به مجاهدات و جنگهاى اسلامى متشبث مى‌شوند، در حالى كه از بررسى جنگهاى اسلامى بخوبى آشكار مى‌شود كه قسمتى از اين جنگها جنبه دفاعى داشته و قسمت ديگرى كه جنبه جهاد ابتدائى داشته است جنبه كشور گشائى و اجبار افراد به آئين اسلام نداشته بلكه براى واژگون كردن نظامات غلط و ظالمانه و اجازه يافتن مردم براى مطالعه آزاد درباره مذهب و شيوه‌هاى زندگى اجتماعى بوده است.

شاهد گوياى اين سخن اين است كه در تاريخ اسلام كراراً ديده مى‌شود كه مسلمانان هنگامى كه شهرهائى را فتح مى‌كردند پيروان مذاهب ديگر را همانند مسلمانها آزادى مى‌دادند، و اگر ماليات مختصرى به نام جزيه از آنان دريافت مى‌شد بخاطر تأمين امنيت و هزينه نيروهاى حافظ امنيت بود زيرا كه جان و مال و ناموس آنها در پناه اسلام محفوظ بود. و حتى مراسم عبادى خويش را آزادانه انجام مى‌دادند.

تمام كسانى كه با تاريخ اسلام سروكار دارند اين حقيقت را مى‌دانند و حتى مسيحيانى كه درباره اسلام كتاب نوشته‌اند به اين موضوع اعتراف كرده‌اند مثلا در كتاب «تمدن اسلام و عرب» مى‌خوانيم: «رفتار مسلمانان با جمعيتهاى ديگر بقدرى ملايم بود كه رؤساى مذهبى آنان اجازه داشتند براى خود مجالس مذهبى تشكيل دهند».

و در پاره‌اى از تواريخ نقل شده كه جمعى از مسيحيان كه براى گزارشها و تحقيقاتى خدمت پيامبر رسيده بودند مراسم نيايش مذهبى خود را آزادانه در مسجد پيامبر در مدينه انجام دادند. [1]

[1]- تفسير نمونه 2/ 205