و بشرى به شخص يا جمعيتى كه مورد هجوم واقع شده حق مى‌دهد براى دفاع از خويش بپاخيزد، و آنچه در قدرت دارد بكار برد، و از هرگونه اقدامى براى حفظ موجوديت خود فروگذار نكند، اين نوع جهاد را جهاد دفاعى گويند جنگهائى مانند جنگ «احزاب»، «احد»، «موته»، «تبوك» و «حنين» و بعضى ديگر از جنگهاى اسلامى جزء اين بخش از جهاد است و جنبه دفاعى داشته است.

3- جهاد براى نابود ساختن شرك و بت‌پرستى‌

اسلام در عين اينكه مردم جهان را به انتخاب اين آئين كه آخرين و بالاترين آئينها است دعوت مى‌كند آزادى عقيده را محترم مى‌شمارد و به همين دليل به اقوامى كه داراى كتاب آسمانى هستند فرصت كافى مى‌دهد كه با مطالعه و تفكر، آئين اسلام را بپذيرند، و اگر نپذيرفتند، با آنها به طور «يك اقليت هم پيمان» معامله مى‌كند و با شرايط خاصى كه نه پيچيده است و نه مشكل، با آنها، همزيستى مسالمت‌آميز خواهد داشت.

ولى شرك و بت‌پرستى نه دين است و نه آئين، و نه محترم شمرده مى‌شود، بلكه يك نوع خرافه و انحراف و حماقت، و در واقع يك نوع بيمارى فكرى و اخلاقى است كه بايد بهر قيمت ممكن شود آن را ريشه كن ساخت.

كلمه آزادى و احترام به فكر ديگران در مواردى بكار برده مى‌شود كه فكر و عقيده لااقل يك ريشه صحيح داشته باشد، اما انحراف و خرافه و گمراهى و بيمارى چيزى نيست كه محترم شمرده شود، و به همين دليل اسلام دستور مى‌دهد كه بت‌پرستى بهر قيمتى كه شده است حتى به قيمت جنگ از جامعه بشريت ريشه كن گردد، بتخانه‌ها و آثار شوم بت‌پرستى اگر از طرق مسالمت‌آميز ممكن نشد با زور ويران و منهدم گردند. [1]

از آنچه گفته شد، پاسخ تبليغات مسموم كليسا روشن مى‌شود زيرا جمله‌اى صريح‌تر از جمله‌ «لا اكراه فى الدين» كه در متن قرآن آمده است در اين زمينه نمى‌توان پيدا كرد.

[1]- تفسير نمونه 2/ 15