قابل انكارى در يك دادگاه عدل بزرگ مطرح مى‌شود، به طور يقين چنين انسانى كاملًا مراقب اعمال و رفتار و گفتار خويش خواهد بود، و تقواى نيرومندى بر درون و برون وجود او حاكم مى‌شود.

ايمان به مسأله نامه عمل كه هر صغير و كبيرى در آن مستطر است و فرشتگانى كه شب و روز با انسانند و مأمور ثبت و ضبط اين اعمالند، و ايمان به اين حقيقت كه در صحنه محشر نامه اعمال در برابر ديده همگان گشوده مى‌شود و تمام گناهان مستور در آن نمايان مى‌گردد و مايه رسوائى در ميان دوست و دشمن است عامل بازدارنده عجيبى از گناهان است.

به عكس نامه اعمال نيكوكاران سبب آبرو و اعتبار و افتخار آنها مى‌گردد، حتى از آنچه در مثال نوار و فيلم گفته شد برتر و بالاتر و مؤثرتر است و اين انگيزه مهمى بر اعمال نيك خواهد بود، منتها گاه ايمانها ضعيف است، و گاه حجاب غفلت مايه دورى انسان از اين حقايق مهم مى‌گردد، وگرنه ايمان به اين اصل قرآنى براى تربيت هر انسانى كافى است‌ [1]

[1]- تفسير پيام قرآن 6/ 107