86- فلسفه انتظار چيست؟

عقيده به ظهور مهدى عليه السلام در تعليمات اسلامى جنبه وارداتى ندارد. بلكه از قطعى‌ترين مباحثى است كه از شخص پايه‌گذار اسلام گرفته شده، و عموم فرق اسلامى در اين زمينه متفقند و احاديث در اين زمينه متواتر مى‌باشد.

اكنون به سراغ پى‌آمدهاى اين انتظار در وضع كنونى جوامع اسلامى برويم و ببينيم آيا ايمان به چنين ظهورى انسان را چنان در افكار رؤيائى فرو مى‌برد كه از وضع موجود خود غافل مى‌گردد و تسليم هر گونه شرائطى مى‌كند.؟

و يا اين كه به راستى اين عقيده يك نوع دعوت به قيام و سازندگى فرد و اجتماع است؟

آيا ايجاد تحرك مى‌كند يا ركود؟

آيا مسئوليت آفرين است يا مايه فرار از زير بار مسئوليتها؟!

و بالاخره آيا مخدر است يا بيداركننده؟

ولى قبل از توضيح و بررسى اين سؤالات توجه به يك نكته كاملا ضرورى است و آن اين كه سازنده‌ترين دستورات و عاليترين مفاهيم هرگاه بدست افراد ناوارد يا نالايق يا سوءاستفاده‌چى بيفتد ممكن است چنان مسخ شود كه درست نتيجه‌اى بر خلاف هدف اصلى بدهد و در مسيرى بر ضد آن حركت كند و اين نمونه‌هاى بسيار دارد و مسئله «انتظار» بطورى كه خواهيم ديد در رديف همين مسائل است.

بهر حال براى رهائى از هر گونه اشتباه در محاسبه در اين گونه مباحث بايد به اصطلاح آب را از سر چشمه گرفت تا آلودگيهاى احتمالى نهرها و كانالهاى ميان راه در آن اثر نگذارد.