درس نود و چهارم: خويشاوندان دور و نزديك‌

امام مجتبى عليه السلام مى‌فرمايد:

الْقَرِيْبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إنْ بَعُدَ نَسَبُهُ وَالْبَعيدُ مَنْ باعَدَتْهُ الْمَودَةُ و إنْ قَرُبَ نَسَبُهُ‌ [1]

ترجمه‌

خويشاوندان نزديك آنها هستند كه محبّت بيشترى دارند، اگر چه نسب آنها دورتر باشد، و خويشاوندان دور آنها هستند كه محبّت كمترى دارند، اگر چه نسبشان نزديكتر باشد.

شرح كوتاه‌

رابطه خويشاوندى در اسلام از مهم‌ترين روابط اجتماعى؛ و در واقع در دل جامعه بزرگ انسانى، گروه‌هاى فشرده‌ترى به وجود مى‌آورد كه همكارى نزديكترى با هم خواهند داشت، و در حلّ مشكلات حياتى با يكديگر تعاون و همكارى خواهند نمود.

ولى مقياس خويشاوندى در اسلام (طبق روايت بالا) به محبّت و مودت است، نه تنها به نزديكى رابطه نسبى!

[1] از كتاب تحف العقول، صفحه 165.