بيشتر مردم از اين جهت مشركند؛ زيرا تمام گناهانى كه انجام مى‌دهند، در حقيقت به فرمان شيطان و هواى نفس لبّيك مى‌گويند، و آنها را واجب الاطاعة مى‌دانند.

نه تنها ارتكاب گناه شرك در طاعت محسوب مى‌شود، بلكه طبق برخى از روايات، گوش فرا دادن به برخى سخنان نيز شرك محسوب مى‌شود! به اين روايت توجّه كنيد:

مَنْ أَصْغَى‌ إِلَى‌ نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كَانَ النَّاطِقُ عَنِ اللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ كَانَ النَّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِيسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِيسَ‌ [1]

هر كس به سخنان كسى گوش فرا دهد، او را پرستش كرده است! اگر سخنران، سخنان خدايى بگويد، شنونده خدا را عبادت كرده، و اگر سخنان شيطانى بگويد، شنونده شيطان را پرستيده است!

3- توحيد در تأثير:

موحّد معتقد است كه هيچ مؤثّر و تأثير گذارى در جهان هستى جز ذات پاك خداوند نيست، و همه چيز با اذن و اجازه او اثر مى‌كند. اگر انسان غير خدا را بر مقدّرات خويش حاكم بداند، و رزق و روزى و عزّت و ذلّت و سرنوشت خود را در دست غير او جستجو كند، و بر غير خدا تكيه نمايد، چنين انسانى مشرك است.

خداوند متعال در آيه 41 سوره عنكبوت تصويرى تكان دهنده از چنين انسانهائى ارائه مى‌دهد، توجّه كنيد:

مَثَلُ ا لَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ‌

مثل كسانى كه غير از خدا را اولياى خود برگزيدند، مثل عنكبوت است كه خانه‌اى براى خود انتخاب كرده، در حالى كه سست‌ترين خانه‌ها، خانه عنكبوت است، اگر مى‌دانستند.

[1]. بحارالانوار، جلد 2، صفحه 94، حديث 30. شبيه اين حديث در جلد 26 بحارالانوار، صفحه 239، از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و در جلد 69 همان كتاب، صفحه 264، از امام صادق عليه السلام نيز نقل شده است.