آيه مورد بحث نيز همين مطلب را در مورد اصل ايمان به خداوند مطرح كرده، مى‌فرمايد: كسانى كه ايمان به خداوند ندارند، هيچ پاداشى نخواهند داشت هرچند بهترين اعمال را انجام دهند. قرآن مجيد در آيات متعدّدى اين مطلب را مورد بررسى قرار داده است كه به برخى از آن اشاره مى‌شود:

الف- در آيه 264 سوره بقره- كه شرح آن در بحث‌هاى قبل گذشت- آمده است:

«اعمال كسانى كه به خداوند و روز رستاخيز ايمان ندارند همچون قطعه سنگى است كه بر آن قشر نازكى از خاك باشد؛ و بذرهايى در آن افشانده شود؛ و رگبار باران بر آن برسد؛ و همه خاكها و بذرها را بشويد؛ و آن را صاف و خالى از خاك و بذر رها كند. آنها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى به دست نمى‌آورند و خداوند جمعيّت كافران را هدايت نمى‌كند».

ب- در آيه 39 سوره نور آمده است: «كسانى كه كافر شدند، اعمالشان همچون سرابى است در يك كوير كه انسان تشنه از دور آن را آب مى‌پندارد؛ اما هنگامى كه به سراغ آن مى‌آيد، چيزى نمى‌يابد، و خدا را نزد آن مى‌يابد كه حساب او را به طور كامل مى‌دهد».

ج- خداوند در آيه 23 سوره فرقان مى‌فرمايد: «وَ قَدِمْنا الى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً»؛ و ما به سراغ اعمالى كه كافران بى ايمان انجام داده‌اند مى‌رويم، و همه را همچون ذرّات غبار پراكنده در هوا قرار مى‌دهيم.

بنابر آيه مَثَل و ديگر آيات قرآن مجيد، اعمال خوب انسان در صورتى كه ناشى از ايمان و اعتقاد درونى او به خداوند متعال نباشد اثرى ندارد و سودى به او نمى‌بخشد.

ه- در آيه 54 سوه توبه آمده است: «وَ ما مَنَعَهُمْ انْ تُقْبَلَ نَفَفاتُهُمْ الَّا انَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لا يَأْتُونَ الصَّلوةَ الَّا وَ هُمْ كُسالى وَ لا يُنْفِقُونَ الَّا وَ هُمْ كارِهُونَ»؛