2. شكر نعمت؛ يعنى زاهد نعمتهاى خدا، مثل چشم، گوش، سلامتى، جوانى، ثروت و غيره را در جايش مصرف مى‌كند.

3. ورع؛ يعنى زاهد از هر چه خدا حرام كرده دورى مى‌كند.

آثار زهد:

در حديثى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله درباره آثار زهد مى‌فرمايد:

«وَ مَنْ زَهِدَ في الدُّنيا أثْبَتَ اللَّهُ الحِكْمَةَ في قَلْبِهِ وَ أنْطَقَ بِها لِسانَهُ وَبَصَّرَهُ عيوبَ الدُّنْيا داءَها وَ دَواءَها وَ اخْرَجُه مِنَ الدُّنيا سالِماً إلى دارِ القَرارِ». [1]

در اين حديث چهار ويژگى براى زهد در دنيا بيان شده است:

1. نورانيّت قلب، به طورى كه حكمت در قلب ثابت مى‌شود.

2. زبان انسان به حكمت گويا مى‌شود.

3. انسان عيوب دنيا را ديده و دردها و درمانها را مشاهده مى‌كند.

4. از دنيا سالم به سوى آخرت مى‌رود.

بزرگترين مشكل در شناخت حقايق؛ پوشيده در حجاب بودن آنهاست؛ حق آشكار است ولى مشكل وجود حجابهاست و قسمت عمده اين حجابها در دنياپرستى خلاصه مى‌شود؛ و حبّ مال، فرزند، مقام، شهوت و ... حبهاى دنيايى هستند كه در انسان وجود دارد. بنابراين اگر حبّ دنيا از قلب بيرون رود، حجابها از بين مى‌رود و انسان مى‌تواند حقايق را ببيند.

زهد در دنيا به معناى بى‌اعتنايى به دنياست كه باعث مى‌شود اين حجاب‌ها برداشته شده و اين آثار چهارگانه در انسان حاصل شود.

درباره حبّ دنيا تشبيهات مختلفى شده است به عنوان مثال گاهى حبّ دنيا را به گرد و غبار تشبيه مى‌كنند، چون گاهى با وجود اينكه چشم سالم است و راه پيدا است، گرد و غبار اجازه نمى‌دهد كه انسان راه را ببيند.

[1] بحارالانوار، ج 74، ص 161، ح 174.