شاعر مى‌گويد:

خدا اظهر الاشياء است و ظاهرتر از خدا در عالم هستى چيزى نيست ولى حجابها اجازه نمى‌دهد كه انسان خدا را مشاهده كند. قرآن مى‌فرمايد:

« «لَقَدْ كُنْتَ فِى غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ»؛ در روز قيامت به انسان خطاب مى‌شود: تو از اين صحنه غافل بودى، و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملًا بينا به حقايق شده است». [1]

آرى پرده‌هاى جهان مادّه، آمال و آرزوها، عشق و علاقه به دنيا، زن و فرزند و مال و مقام، هوسهاى سركش و حسادتها، به تو اجازه نداد كه امروز را از همان زمان بنگرى، امروز گرد و غبار غفلت فرو نشسته، حجابها كنار رفته، پرده‌هاى شهوات و آمال و آرزوها دريده شده، چرا كه امروز «يوم البروز» و «يوم الشهود» و «يوم تبلى السرائر» است.

لحظه‌هاى آخر عمر، انسان چشم برزخى مى‌يابد و خيلى چيزها را مى‌بيند.

سعى كنيم اين حجابها را به حدّاقل برسانيم تا آنچه ديگران نمى‌بينند ما ببينيم و بدانيم.

[1] ق، آيه 22.