شخص به حساب مى‌آيد كه فهرست وار ذكر مى‌كنيم:

1. خالى بودن دل از كينه و حسادت.

2. توفيق داشتن براى انجام كارهاى نيك.

3. بخشندگى، يكى از دو سعادت است.

4. توفيق براى خوشبختى و عدم توفيق براى بدبختى است.

5. كتمان و رازدارى، گوشه‌اى از سعادت است.

6. سه نشانه خوشبختى: همسر سازگار، فرزند نيكوكار، و درآمدى كه در روز، آن را به دست آورد و شب خانواده‌اش را بى‌نياز كند.

7. رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «چهار ويژگى از خوشبختى مرد اين است كه:

همنشينان شايسته، فرزند نيكوكار، زن سازگار داشته باشد و اين كه محل كسب او در شهر خودش باشد». [1]

افراد بد عاقبت‌

كسانى كه بد عاقبت شدند بسيار فراوانند كه نمونه‌هايى را بيان مى‌كنيم:

1. بلعم باعورا كه از دانشمندان بنى‌اسرائيل بود، مقامش آنقدر بالا رفت كه مستجاب الدعوه شد، و حضرت موسى عليه السلام از او به عنوان مبلّغ استفاده مى‌كرد، ولى بر اثر تمايل به فرعون و وعده و وعيدهاى او از راه حق منحرف شد و همه كرامات خود را از دست داد، تا آنجا كه در صف مخالفان موسى عليه السلام قرار گرفت. اين موضوع به زمان موسى عليه السلام يا ساير پيامبران اختصاص نداشته و بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و تا به امروز نيز ادامه دارد كه بلعم باعوراها علم و دانش و نفوذ اجتماعى خود را در برابر درهم و دينار يا مقام و يا به خاطر انگيزه حسد در اختيار گروه‌هاى منافق و دشمنان حق قرار داده و مى‌دهند.

اين افراد ويژگى‌هايى دارند كه قرآن در آيات 176 و 175 سوره اعراف آن‌

[1] ميزان الحكمه، ماده «السعادة».