2. ايمان،

همچنين آن حضرت فرموده است: از طريق ايمان است كه مى‌توان از قلّه خوشبختى بالا رفت و به شادمانى رسيد. [1]

3. پايبندى به حق،

و نيز فرمود:

«فى لُزُومِ الحَقِّ تَكونُ السَّعادَةُ

؛ خوشبختى، در پايبندى به حق است». [2]

4. محاسبه نفس،

و در جاى ديگر مى‌فرمايد:

«مَن حاسَبَ نَفْسَهُ سَعِدَ

؛ هركه نفس خود را محاسبه كند، خوشبخت مى‌شود». [3]

5. و آن حضرت فرمود: سه چيز است كه اگر رعايت كنى خوشبخت شوى:

هرگاه نعمتى به تو رسيد خدا را سپاس گويى، هرگاه روزيت دير رسيد از خدا آمرزش بخواهى و هرگاه سختى به تو رسيد جمله

«لاحَوْلَ ولاقُوَّة إلّاباللَّهِ‌»

را زياد بگويى. [4]

6. و باز هم فرمود:

«لا يَسْعَدُ امْرِؤٌ الّا بِطاعَةِ اللَّهِ سُبْحانَهُ، و لا يَشْقَى امرِؤٌ الّا بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ‌

؛ هيچ مردى جز با طاعت خداى سبحان خوشبخت نشود و هيچ مردى جز با معصيت خدا بدبخت نگردد». [5]

نشانه‌هاى خوشبختى‌

در روايات ما موارد متعدّدى ذكر شده كه اگر در كسى باشد از خوشبختى آن‌

[1] ميزان الحكمة، ماده «السعادة».

[2] همان مدرك.

[3] همان مدرك.

[4] همان مدرك.

[5] همان مدرك.