رياح‌ غلام سياه پوست‌ بنى‌نجّار است. على عليه السلام با ديدن آن غلام فرمود: هر وقت اين غلام مرا مى‌ديد شاد مى‌شد و مى‌گفت: من تو را دوست دارم. وقتى پيامبر اين سخن را شنيد، برخاست و دستور داد جنازه را غسل دهند، سپس لباس خود را به عنوان كفن بر تن او نمود و در تشييع جنازه او به راه افتاد. در بين راه صداى عجيبى از آسمان بلند شد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: اين صداى نزول هفتاد هزار فرشته است كه براى تشييع جنازه اين غلام آمدند؛ سپس خود حضرت در قبر رفت و صورت غلام را برخاك نهاد و سنگ لحد را چيد و در پايان فرمود: ياعلى، نعمتهاى بهشتى كه به اين غلام مى‌رسد همه به خاطر محبّت و دوست داشتن توست.

در تاريخ نمونه‌هاى فراوانى داريم كه عاقبت بخير شدند مانند: بشر حافى، فضيل عياض، سحره فرعون، زليخا، و آسيه زن فرعون.

در روايات اسلامى درباره سعادت به طور گسترده بحث شده است. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله درباره شخص سعادتمند و خوشبخت مى‌فرمايد: خوشبخت كسى است كه سراى باقى را كه نعمتش پايدار است، بر سراى فانى كه عذابش بى پايان است برگزيند و از آنچه در اختيار دارد براى سرايى كه بدانجا رود پيش فرستد، قبل از آن كه آنها را براى كسى گذارد كه وى با انفاق آن خوشبخت مى‌شود، ولى خود او با فراهم آوردن آن بدبخت شده است. [1]

امورى كه موجب خوشبختى مى‌گردد:

1. همنشينى با علما،

امام على عليه السلام مى‌فرمايد:

«جالِسِ العُلماءَ تَسعَدْ

؛ با دانشمندان همنشينى كن، تا خوشبخت شوى». [2]

[1] ميزان الحكمه، مادّه «السعادة».

[2] همان مدرك.